Cümlem kalmadı demiştim önceki yazımda. Evet, cümle üretemeyecek kadar boşladım kendimi. Bazen, omzumdan yukarısının yük olduğunu düşünüyorum; o derece... Sonra, bakıyorum etrafıma: ''Arkadaş, neden bu kadar gerizekalı bir millet olmak zorundayız?'' deyip başlıyorum öfkeden sövmeye... Hele ki bizim jenerasyon, nefes almak haram kılınmalı ( kendimi de dahil ediyorum) bu gruba!!!
Bu ara meşhur video var ya hani ''fakirler ölsün Porsche'den selamlar..'' Bizi anlatan en güzel söz aslında. Bugün, düşünce fakiri, üretemeyen tüm beyinler ölmeli; aksi halde beyinsizler çöplüğüne döneceğiz!!! Yahu, hiç mi üretemezsin kardeşim? Sorgulaman da mı yok? Niye verildi o beyin sana? Ben geçtim eşcinselliği falan, hayati konularımızda dahi bir fikrimiz yok ki tutup da çevreye, aileye ''hobaaa ben ibneyim biliyor musunuz?'' diyelim.
İşin ibneliği varsa şayet, bunu kendini Ademoğlu'nun has örneği sanan tüm eril ve dişil yaratıklarda aramak gerek. İçimizde yok mu? Elbette var, ne yapalım; onlar da üretemiyorsa ölsün, ölmeli, ölmek zorunda!!! Salaklığa tahammülüm kalmadı gerçekten.
Gereksiz bir altı ayımı heba ettikten sonra hummalı bir kpss sürecine geldim ve çok şükür emekliliğimin geldiği yaşta bir yerlere gireceğim (2-3 seneye yaştan emekli ederler zaten beni:) Bakıyorum insanlara, konuşulan konulara, cümlelere... Bu kadar gereksiz, saçma, basit, bayağı... ''Öl birader sen; hatta seni gömmeyelim ki börtü böcek etkilenmesin, direk kramatoryum uygulanmalı!!! Sonra at foseptik kuyusuna, su akar yolunu bulur zaten.''
Allahım, gerçekten özür dilerim. Bundan sonra söz saçma sapan isteklerde bulunmayacağım senden. Subhaneke dinimiz amin! ;)
