Biz kimiz?

Dönemsel duygularımız oluyor her daim, kabul ediyorum. Öfke'de tutuklu kalmak hoş değil sadece, altını çizmem gerekiyor. Sonra bakıyorum etrafıma, Ülke gündeminden yaşam tarzımıza en yoğun duygu bu, öfke.. Gerginlik... Her an birbirimizi yaralamak için uğraşıyoruz. Aşısı unutulmuş denek hayvanları gibiyiz. Kılıflarımız hazır her daim.. Ramazan, işsizlik, haksızlık, lgbt olmak... Hepimiz yaralıyız, kimin ruhuna dokunsak hep yarım kalmışlık..

Müslüm Baba'nın manevi çocukları modunu atamıyoruz üzerimizden; ama kadın erkek Kadir İnanır egosuyla hareket ediyoruz. Kırıklıklarımızın ucunu bileyip etrafımıza batırmaktan zevk alıyoruz. Biz ne ara böyle olduk? Ben mi çok salağım? Freud'u haklı çıkartmak zorunda mıyız: ''İnsan doğuştan kötüdür.'' Hani ''insan olmak'' diyoruz; ama uğraş yok, emek yok, bunu göstermek için hareket yok. Olsun, insanız. Değiliz arkadaş!! Harekete geçmiyorsak değiliz!!!!

İnsanlar ''grindr'' yasaklandı diye ayağa kalktı bir zamanlar ''Vay efendim, pornografik içerik yok. Medenice konuşuyoruz.'' Yahu herkes kültür ateşesiydi de bir bana mı sapık insanlar denk geliyordu? 3.cümleyi kuramadan insanca, kıl-tüy muhabbetine girilmesi mi medeniyet?

Bugün hala eşcinselliği oturtamamış kişiler var. Sorsak, en çok onlar yaralı... Çok yalnız ve mutsuz. Neden? Çünkü yattıkları insan sayısına parmakları kifayetsiz kalıyor. Bacak arasından mutluluğun geçmediğini onlarca bacak arasından geçtikten sonra anlayabiliyorlar. Sonra bu Ülke'de neden eşcinsel olmak bu şekilde algılanıyor deniyor. Yapma arkadaşım, bunun böyle algılanma sebebi sensin.

İnsan davranışları, konuşması, seçtiği kelime ve cümleler karakteri yansıtır bana göre. Yüzünü görmeden size yazan birinin 3 cümlesi aşağı yukarı bir robot resim çizer kişinin kafasında; şayet satır altını okuyabiliyorsa karşıdaki.

İnsanlara bakıyorum ve üzülüyorum. İnsanlık bu olmamalı diyorum. Şayet buysa, kendimi bir kez daha sorguluyorum ve öfke+karamsarlık karışımı bir ruha bürünüyorum. Cümlelerim daha siyah olmaya başlıyor. Daha bir silüet... Noktalarım daha keskin izler bırakıyor. Yüklemlerim daha bir sivri...

İnsan olmak ya da içimdeki insanı ayakta tutmak adına gümrah endişelerim var.