25 Temmuz 2012 Çarşamba

Yasanmisliklar...

Hayat felsefesi okumak, gezmek, sevdikleriyle vakit gecirmek olan bir mahluk olarak iftar sonrasi ne yapsam ne yapsam diye dusunurken gecenlerde bahsettigim, benim icin "mercan" misali degerli arkadasimi aradim ve atladim arabaya solugu yaninda aldim.


Nasil ozlemisim seni... Simsiki sarildim canim dostuma. En sevdigi tatlilardan da aldim ki tatli tatli konusalim. Oyle olmadi elbette, hangi gercek damakta muazzam bir tat birakir? Mevzu bahis hayat ise...


Ne yaptin ne ettin faslina girdik, gorustugum kisiden bahsettim derken cenem dusmus biraz da sen anlat dedim. Gecmisi yadederken ne denli temkinli olmak gerektigini bir kez daha anladim... Diyorum ya beni en cok yoran soru "neden?"dir diye. Artik "cunku" ile baslayan cumleler kurmak istemiyorum. Insanin yureginden kaldirdigin her tasin altindan cevabini tasiyamayacagin nedenler ve cunkuler cikiyor maalesef...


"Anlamiyorum huzur, ben bu kadar insan olmak derken neden karsimizdakiler bu kadar dusuncesiz?" dedi. Ne diyebilirdim, bulabildigim butun kotu anlamlari yukleyelim hadi o insan(!)lara, ne degisecek bizden alip goturduklerinden sonra? O kadar salak ve koruz ki gercekten gozumuze perde inmis! Bakmak-gormek ikileminde kivraniyoruz her an; ama sadece bakakaliyoruz...


Hayatimizda yer eden/etmeyen canlilar icin o kadar cok uzuntu biriktiriyoruz ki artik seri cinayetlerin, ensest iliskilerin, guvensizliklerin, ofkenin kisaca KOTULUGUN bu denli artmasina sasirmiyorum! Gecim derdi, nefis, hirs...Bu duyguyu tetikleyen o kadar cok sey var ki... Ozunde "insan olmayi" icsellestirememek yatiyor bana sorarsaniz. Bugun "benim olmayan baskasina yar olmasin, tek gecelik anlik zevkler hayatimi idame ettirmem icin kafi" diye bir mentaliteyle hareket ettigimiz surece yuregimiz ve "INSANLIGIMIZ" o denli yok oluyor; ama bunu bile goremeyecek kadar koruz!!!


N'asil bir bunyeyiz ki uckurumuz, karsimizdaki insanin kan bagini yok sayabilecek denli gevseyebiliyor? N'asil bir bunyeyiz ki din din din diye haykirirken en buyuk DINSIZLIGI yapabiliyoruz "kul hakki" yiyerek? Hic mi beynimizi kullanmak zorunda hissetmiyoruz kendimizi? Farkli olana ya da bize "normal gelmeyene" (ki hala bende oturmus bir kavram degildir) istedigimiz tepkileri futursuzca verebiliyoruz? Bu hayat o insanin. Bana ne, sana ne, bize ne!!! Rezil etmek de vezir etmek de kisiye kalmamis mi? Ahlak denen kavram kisilerin bastirilmis duygularinin disa vurumundan baska nedir? En basiti, uzerimde yuzucu atleti altimda sort ana caddede arabadan inip pastaneye girdim bir seyler almak icin ve butun insanlar donup bana bakiyor! Neden? Cok mu gunah, ayip ya da yanlis? Giyecek kiyafetim yok desem kac tanesi gelip beni magazaya goturup ustumu giydirecek de giydigim kiyafetin namus bekciligini yapma hakkini kendinde goruyor?


O kadar cok sey konustuk ki... Oylesi derinlestigimizi hissettim bir an.. Satir arasinda bana soyledigi iki kelime kafamda o kadar cok ampulu yakti ki... Kimse durup duruken kotu olmuyor, farkli olmuyor, ofke krizine girmiyor. Doga kanununda koseye sikistirilan bir hayvan bile savunma mekanizmasi gelistirirken, insan onurunu hice sayan ve nezdimde hayvan dahi olamayacak canlilar karsilarindakine zarar vermeyi nasil kendilerine bu denli reva gorebiliyor?


Insansizlasmaya tahammulum yok! Su yasa kadar ogrendigim tek gercek su: "Anne, baba, kardes, dost, sevgili...Hayatimizdaki yeri farketmeksizin butun bunyeler iyidir, hostur, guzeldir; ama ASLA VAZGECILMEZ DEGILDIR!" Anladim ki bir insani vazgecilmez kildigimizda ilk vazgecilen biz oluyoruz. Cok igrenc bir cumledir, maalesef hayati ozetler "Koyan makbuldur!" Bundan mutevellit, gunumuzde insanlar surekli koyuyor... Ama laf kokuyor, ama posta koyuyor, ama bedenimize, ruhumuza, hayatimiza koyuyor. Bir sekilde bize giriyor ve gozumuzde,ne yazikki, ilahlasiyor!!!


Kucucuk bir yuregimiz var; ama icine onca aci sigdirmak zorunda kaliyoruz. Kalp dedigimiz organi kullanmayi ogrendikten sonra o kadar cok yoruyoruz ki beynimize ihtiyac dahi duymuyoruz, sonunda "duygusal moronlar" olup cikiyoruz. Hic unutmam Universiteyi kazandigimda annem bana aynen su cumleyi kurmustu "Oglum sen salaksin, bu sene okulunu donduralim ve eger bulabilirsek saflari hayata karsi egitme kursu bulalim once sen oraya git, cunku seni yerler gittigin yerde cok aci cekersin!" Cok kizmistim anneme cunku henuz 16 yasindaydim ve her sey iyilikle var oluyordu gozumde. Universiteye gittikten sonra anladim ki meger ne hakliymis...Canim insanlardan yana hayli yandi; ama pes etmedim. Gun gelecek ve insanligi icsellestirmis bunyeler de bulacagim kendime dedim. Evet belki sayilari bir elin parmagi kadar; ama onemli olan onlari bulup kesfetmek...


Canim dostum su cumleni asla unutmayacagim " Hayatimda hep ol huzur, senin yaninda nefes aldigimi hissediyorum..." Gonlumde mercansin can dostum. Yuregimin derinliginde sakli ve kiymetini bilenin anladigi...


Huzur dolu bir gunde nefes alabildigimiz yasanmisliklara goz acabilmek umuduyla...

7 yorum:

  1. İnşallah bu hayat seni üzmez, inşallah hayat seni törpüleyip bu değerlerinden feraget etmek zorunda bırakmaz. Zor bir süreç, ben yaşadım ve hala da yaşıyorum. Tek fark insanları değiştiremeyeceğimi anladığımdan ya susuyorum ya alay konusu olmayı göze alıyorum. Blogunun adından da renginden de çok hoşlandığımdan seninle çok rahat empati yapabiliyorum.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Tum iyi dilekleriniz icin tesekkur ederim :)

      Sil
  2. nerdeydi şu kurs ben de bir ara bi ders alayım:)bi de şu kelime doğrulamasını kaldırsan yorumlardan pek bi güzel olacak yahu:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ya inan bilmiyorum kaytanim gecen gayda da dedi kaldir diye, bilmiyorum gercekten bilmiyorum, cok mutsuzum :( :)

      Sil
    2. Bu arada o kursu annem de bulamadigi icin ilk yil yollamak zorunda kalmisti beni, sadece gunde bilmem kac kere ariyordu ne yapiyorsun diye. Ey gidi Universite yillari... :)

      Sil
  3. yavrum insanlara karşı güven sıfır. ben hala polyanna oluyorum oturuyorum. bir yapıyorum 2 yapıyorum ama kıymet bilinmiyosa da elimi eteğimi çekiyorum. tamam karşındakini düşünmek güzel ama kendine 1 kaşık da bencillik eklemelisin amam bu ne senin tadını değiştircek kadar ne de seni bozacak kadar olmalı;) kurs konusunda da annene hak verdim şimdi :) keşke bende gideydim. kaytan sen ben gidersek indirim yaparlar mı az :D :D harbi şu yorum şeysini kapat be hacı ha? ;)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Cildirmak uzereyim, dediginiz seyin ne oldugunu bilmiyorum gercekten. Yani harf onayi nedir kimdir ve nasil kaldirilir haberim yok :(

      Sil