2 Haziran 2012 Cumartesi

Oy Havar...

Kendimi bildim bileli Ozgun Muzik-Turku arasi gidip gelen bir adamim. Bilmem nedendir sindirilmis bir karamsarlik vardir uzerimde her daim. En canli kahkaha attigim anlarda bile yuregimin bir yarisi akitir goz yaslarini ince ince...


Hep acir yuregim, yanar icim, sozler yetmez bazen, iki damla yas kosar imdadima... Keske ile baslayan cumleler kurmaktan ozellikle kacinirim; ama oyle anlarim vardir ki "keske"lerden ibaret... Yildim artik! Ruhum da bedenim de hayata ve insanliga dair savasmaktan usandi! Imdat cigligi atiyorlar her daim. Omrumun bahari denebilecek yasta her daim guz yasamak agir geliyor...


Telkin cumleleri kuruyorum her daim; "Afrika'dan basliyorum, Asya'da Hirosima'ya takiliyorum, Amerika'da Siyahilere yapilanlara ceviriyorum yuzumu, Avrupa'da Srebrenitsa'ya birakiyorum gozyaslarimi, Ulkemde Maras, Madimak, Tunceli, Elazig katliamlari dagliyor yuregimi..Kes artik! Su yasananlarin hangi birinde vardin da acitiyorsun ruhunu" diyorum. Yitirilmislere uzulecegine, baharin gelisine sevin! Dostlarina, henuz adini koyamadigin bir iliskinin tohumlarina, sallantida olan sagligina, bakis acina, farkli dusuncelerine, insanlik mucadelene, hak arayisina...Uzayip gidiyor listem. 


"Hani benim sevincim anne?" diyorum. Ses yok. "Anne orda misin? Anne ben cok mutsuzum, sevincim sende mi?" "Anne korkuyorum, ruhum usuyor, canim yaniyor yasadiklarima, beni sarar misin? Hani eskiden ben yastigimi alip gelirdim yanina, salla diye bakardim en masum halimle.. Dizlerin agrirdi da kalk diyemezdin. Yine sallasana beni anne...Uyut; ama uyandirma olur mu? Hicbir sey beklemeden sevmeni ozledim anne. Beni ben oldugum icin kabul etmeni... En kotu kavgalarimizdan sonra bile gece gelip ustumu ortmeni ozledim anne. Hayat senin gibi davranmiyor biliyor musun? Kotuluklerin ustunu ortmek yerine yuzume yuzume vuruyor. Hep kavga ediyoruz onunla; ama bir turlu barismaya yanasmiyor. Elimi uzatiyorum 'Hadi gel, bitsin bu adaletsizlik' diyorum. Elimi yakarcasina acitiyor.Sonra da yuregime aci basiyor. Istemiyorum anne, hayatla konusmak istemiyorum. Sonsuza dek benden uzak dursun. Ne zaman bana gulumsese dayanamiyorum hemen umutlarimi aciyorum ona; ama o hep belalti vuruyor. Anne biliyor musun beni aldirmak icin Doktor'dan dondugunu ogrendigim gun icimden bir seyler akip gitmisti. Daha baslarken 'yok' olmustum aslinda ben varlik icinde. Soylemedin bana hicbir zaman; ama ben hergun icimde hissettim bunu. Isteksizce soludum hayati. O da bildigi icin yanasmadi 'bahar' gostermeye bana. Hani diyorsun ya '40 cocukla magaraya mi kapandin oglum, nedir bu umutsuzluk?diye. Simdi anliyorum ki ben dogdugum andan itibaren hayata kapandim anne"...


Son olarak, bu aralar beni ifade ettigine inandigim sarkiyi paylasmak istiyorum: "Huzun sardi dort yanimi. Tez usandim bu canimdan.. (Havar-Ilkay AKKAYA)... "



6 yorum:

  1. fena dalmışsın sen sevgili huzur. kesif umutsuzluk kokusu aldım ben. yorma o güzel yüreciğini sen.

    YanıtlaSil
  2. Ebruli ruyalarim bitmedi hala kaytan biyik...

    YanıtlaSil
  3. en çok dinlediğim müzik türü içerisindedir özgün ve türkü

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ne guzel anlatir duygulari degil mi bu muzik turleri? N'asil da gercekci ve kismen de can aciticidir...

      Sil
  4. Bir an önce bitsin o rüyalar o zaman dualar şelale:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Haklisin kaytan biyik. Bitsin bir an once!

      Sil